BIAŁY
ROWER
GALERIA MOICH WŁASNYCH FOTOGRAFII ZROBIONYCH PODCZAS WYCIECZEK ROWEROWYCH
NOWOSOLNA
Gmina Nowosolna to naprawdę bardzo urokliwe miejsce, często niedoceniane przez jej mieszkańców, którzy jeżeli już mają chwilę wolnego czasu to spędzają ją na własnym tarasie.
Mam nadzieję, że zdjęcia te choć nie oddają piękna naszej okolicy to chociaż zachęcą do zwiedzania jej zakątków.
A teraz trochę histori....
Nazwa gminy Nowosolna pochodzi od nazwy Neu-Sulzfeld - osady powstałej w 1802 roku, założonej przez kolonistów niemieckich. Po III rozbiorze Polski okolice Łodzi zostały objęte „kolonizacją fryderycjańską”. Zaborca pruski w sposób zorganizowany prowadził politykę osiedleńczą Nowosolnej i okolicznych terenów. Na obszarach dotąd nieużytkowanych gospodarczo zakładano wsie, w których osiedlano przeważnie Niemców. Wieś Neu-Sulzfeld zasiedlili ewangelicy pochodzący głównie z okolic wirtemberskiego miasta Sulzfeld. Z czasem nazwa uległa polonizacji w formie Nowosolna, która jest wolnym tłumaczeniem nazwy niemieckiej.
W wyniku reformy administracyjnej w 1990 roku gmina Nowosolna zmieniła swoje granice. Wchodząca w jej skład wieś o nazwie Nowosolna, będąca obecnie siedzibą urzędu została przyłączona do Łodzi.
 Stare Skoszewy |
|---|
 Stare Skoszewy |
 Wódka |
 Moskwa |
 Moskwa |
 Moskwa |
 Plichtów |
 Dąbrowa |
 Dobieszków |
 Janów |
 Stare Skoszewy |
 Natolin |
|---|
 Natolin |
 Natolin |
 Natolin |
 Natolin |
 Natolin |
NATOLIN
Wieś w gminie Nowosolna powstała na początku XIX wieku w skutek osadnictwa przybyszów głównie Niemców z Europy Zachodniej. Miejscowość podzielona jest na trzy części (a za chwilę na cztery za sprawą budowanej na tym terenie autostrady A1). Podział ten zdeterminowany jest przebiegiem dróg krajowych i powiatowych. Pierwsza część oddzielona drogą krajową nr 72. Środkowa część wsi przebiega wzdłuż głównej ulicy od drogi nr 72 do drogi powiatowej na Byszewy. Ostatnia część to mały trójkącik gruntów położonych po zachodniej części drogi powiatowej o młodej zabudowie jednorodzinnej.
W środkowej części Natolina można spotkać tradycyjną zabudowę po byłych osadnikach niemieckich z II wojny światowej. Znaczące zmiany kutlurowe nastąpiły po roku 1945 kiedy to osadnicy niemieccy opuszczali swoje gospodarstwa, które zostały przejęte przez ludność polską, która ucierpiała wskutek wysiedleń oraz repatriantów z utraconych ziem wschodniej Polski.
Cała wieś charakteryzuje się strukturą osadniczą w układzie pasmowym, kształtowanym w oparciu o system głównych i lokalnych ciągów komunikacyjnych.
W ostatnim czasie w Natolinie obserwuje się kolejną przemianę kulturowo-społeczną dokonywaną w związku z falą nowego osadnictwa mieszkańców budujących swoje domy na terenach przylegających do granic miasta Łodzi, którzy zawodowo pozostają z nim związani.
We wsi prężnie działa świetlica wiejska, na której terenie znajduje się również plac zabaw z boiskiem do siatkówki i która ogranizuje liczne imprezy integracyjne dla mieszkańców wsi.
TEOLIN
Wieś w gminie Nowosolna, przez którą przebiega droga krajowa nr 72. Administracyjnie graniczy z miejscowością Natolin jednak obecnie przez przebiegającą w okolicy autostradą brak jest możliwości przedostania się do tej wsi od strony Natolina.
Na obszarze wsi do dziś zachował się niewielki cmentarz ewangelicki. Dawny cmentarz położony jest po lewej stronie drogi nr 72 (Łódź – Brzeziny) jadąc w kierunku Brzezin, za czerwonym, ceglanym domem. Zachowało się na nim kilka grobów obramowanych betonowymi opaskami oraz kilka, prawdopodobnie płyt z inskrypcjami, przewróconych tekstem do ziemi. Eduard Kneifel w pracy o parafii luterańskiej w Brzezinach podaje, że cmentarz miał ok. 0,5 morgi (ok. 0,28 h) powierzchni i otoczony był kamiennym murem, który władze niemieckie podczas I wojny światowej rozebrały, a nekropolię otoczyły siatką. Pastor Kneifel pisze również, że na cmentarzu tym chowano oprócz ewangelików z samego Teolina także tych z Moskwy i częściowo Natolina oraz że w 1927 r. w skład jego zarządu wchodzili Ludwig Scheible, Johann Schwarz, Adolf Schrot i Otto Zimmermann.
Teolin podobnie jak Natolin charakteryzuje się strukturą osadniczą w układzie pasmowym, kształtowanym w oparciu o system głównych i lokalnych ciągów komunikacyjnych.
Przez wieś przechodzi droga o dość zwartej zabudowie jednorodzinnej nie mniej dużą część zajmują tereny przemysłowe firm: "Onninen", "Poz-Bruk" oraz "Rekabet".
W Teolinie znajduje się ogrodzony i wyposażony w kolorowe urządzenia plac zabaw. Oprócz hustawek, zjeżdżalni oraz miejsc przeznaczonych do wspinaczki wygospodarowano również miejsce na boisko do siatkówki plażowej oraz miejsce na ognisko.
 Teolin |
|---|
 Teolin |
 Teolin |
 Teolin |
 Teolin |
 Klasycystyczny Dworek z XIX w |
|---|
 Moszczenica |
 Kamienna Obora z XIX w. |
 Moszczenica |
 Dąb Jarosław |
 Stawy w parku podworkim |
BYSZEWY
Wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łódzkim wschodnim, w gminie Nowosolna, na terenie Parku Krajobrazowego Wzniesień Łódzkich. W Byszewach znajdują się źródła rzeki Moszczenicy.
Najstarsze zapiski na temat wsi pochodzą z 1391. Od 1803 wieś należała do rodziny Plichtów.
W Byszewach znajduje się, wzniesiony przez Teodora Plichtę w XIX wieku, klasycystyczny dwór. Został on wybudowany na planie wydłużonego czworokąta, z gankiem wspartym na czterech kolumnach i dachem krytymgontem. Po II wojnie światowej we dworze mieściły się (doprowadzając go do ruiny) kolejno: szkoła, Urząd Bezpieczeństwa, oraz PGR. W latach 1978–1982 dwór (prawdopodobnie za sprawą Jarosława Iwaszkiewicza) przeszedł generalny remont. Dach i wnętrze zabytku (meble również) spłonęły w czasie pożaru, który wybuchł 26 stycznia 2009. W lipcu 2010 Agencja Nieruchomości Rolnych Filia w Łodzi otrzymała 70 tys. zł dotacji z budżetu Województwa Łódzkiego na prace konserwatorskie, restauratorskie oraz roboty budowlane realizowane w związku z odbudową zabytkowego dworu w Byszewach.
Sylwetka dworu została umieszczona w logo Parku Krajobrazowego Wzniesień Łódzkich.
Dwór jest silnie związany z postacią Jarosława Iwaszkiewicza, który przebywał tam w latach 1911–1913 najpierw jako korepetytor Józefa Świerczyńskiego, potem (wielokrotnie, aż do 1931) jako przyjaciel domu. Wokół dworu znajduje się (obecnie zaniedbany) park podworski o powierzchni 2,3 ha, w którym zachowało się kilka 200-letnich dębów, lip, buków i modrzewi. Najokazalszym drzewem w parku jest prawie całkowicie spróchniały dąb „Jarosław” o ponad sześciometrowym obwodzie. W południowej części parku zachowało się wzniesienie nazywane przez Iwaszkiewicza „Świątynią dumania”.
Jarosław Iwaszkiewicz wielokrotnie, z wielkim sentymentem wracał w swojej twórczości do dworu w Byszewach, oraz doliny Moszczenicy. „Dwór z czterema kolumnami”, jak przyznaje sam autor, stał się miejscem akcji chyba najbardziej znanego jego opowiadania pt. Panny z Wilka (ekranizacja w reżyserii Andrzeja Wajdy była nominowana do Oscara). Osobne rozdziały Iwaszkiewicz poświęcił Byszewom w książkach autobiograficznych: Podróże do Polski i Książka moich wspomnień, oraz opowiadaniu Ogrody. Wyraźne motywy byszewskie da się odnaleźć też w wierszu Czerwiec: Pławienie koni należącym do cyklu Krągły rok.